TỰ ĐIỂN TỔNG HỢP
  • Tra từ
  • Các Từ điển khác
    Từ điển Hán Việt Trích Dấn Từ điển Hán Việt Thiều Chửu
    Từ điển Chữ Nôm Trích Dấn
    Đại Nam Quấc Âm Tự Vị Từ điển Hội Khai Trí Tiến Đức
    Phật Quang Đại Từ điển
  • Hướng dẫn
    Hướng dẫn
    Về Từ điển tổng hợp
  • Tài khoản
    Đăng nhập Đăng xuất Đăng ký
  • Quản lý
    Cấu hình tự điển Bảng thuật ngữ Nhập bảng thuật ngữ Xuất bảng thuật ngữ
ANY>>ANY

Việt

idol

~s

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

-e thần tượng

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

ngẫu tượng

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

ngưởi được sùng bái .

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

thần tượng

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

người được sùng bái

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

tượng thần

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

Đức

idol

Idol

 
Metzler Lexikon Philosophie
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

Idol /[i'do:l], das; -s, -e/

thần tượng; người (hay vật) được sùng bái;

Idol /[i'do:l], das; -s, -e/

(bild Kunst) tượng thần (Gottes-, Götzenbild);

Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

Idol /n/

Idols, -e thần tượng, ngẫu tượng, ngưởi được sùng bái [tôn sùng].

Metzler Lexikon Philosophie

Idol

(griech. eidolon; lat. idolum: Bild, Trugbild), in der Patristik, z.B. bei Tertullian, ein Ausdruck für Trug- oder Götzenbilder oder -tempel. Daher nennt er die Verehrung der heidnischen Götter Idolatrie. Das I. bildet den Inbegriff allen sündhaften Verhaltens. Cusanus sieht in »I.« die Isolierung der Produkte der Schöpfung von ihrem Schöpfer, d.h. die Quelle des Götzendienstes. In diesem Sinne verwenden noch B. Pascal und J. H. Newman den Begriff. Der Patristik ist die erkenntnistheoretische Bedeutung des eidolon-Begriffs bei Platon und Aristoteles, an den die Stoa anknüpft (I.: das Bild in der Seele; die Vorstellung), unbekannt. Erst die Aristotelesrezeption in der Hochscholastik führt hier zu einem neuen Verständnis. So begreift u.a. Albertus Magnus I. als die wahrnehmbare Form, durch die der Gegenstand gesehen wird. – Diese Sichtweise verliert in der Neuzeit ihre Relevanz, weil die Idolenlehre F. Bacons jede positive Wertung des Begriffs ausgeschlossen hat. Dessen Gebrauch von »I.« im Sinne von Vorurteil bricht radikal mit der antiken Philosophie. Während der Aufklärung wird die Unvernünftigkeit von I.en kritisiert; Kant bezeichnet das am Kult fixierte »Pfaffentum« als I., Später steht der Begriff u.a. bei M. Proust für die leidenschaftliche Verehrung geschichtlicher Größen. Mit Schelers Ausdehnung der Kritik auf die Sphäre der Selbstwahrnehmung erreicht »I.« eine neue Dimension.

RS

LIT:

  • F. Bacon: Neues Organon. Bd. 1. Hamburg 1990
  • N. de Cusa: De docta ignorantia. In: Phil.-theol. Schriften (lat.-dt.). Bd. 1. Wien 1964
  • I. Kant: Die Religion innerhalb der Grenzen der bloen Vernunft. In: Akad.-Ausg. Bd. 6. Berlin 1907
  • M. Scheler: Vom Umsturz der Werte. In: Ges. Werke. Bd. 3. Bern 41955
  • Q. S. F. Tertullian: Apologetica. Mnchen 1974.