TỰ ĐIỂN TỔNG HỢP
  • Tra từ
  • Các Từ điển khác
    Từ điển Hán Việt Trích Dấn Từ điển Hán Việt Thiều Chửu
    Từ điển Chữ Nôm Trích Dấn
    Đại Nam Quấc Âm Tự Vị Từ điển Hội Khai Trí Tiến Đức
    Phật Quang Đại Từ điển
  • Hướng dẫn
    Hướng dẫn
    Về Từ điển tổng hợp
  • Tài khoản
    Đăng nhập Đăng xuất Đăng ký
  • Quản lý
    Cấu hình tự điển Bảng thuật ngữ Nhập bảng thuật ngữ Xuất bảng thuật ngữ
ANY>>ANY

Việt

agens

tác nhân

 
Từ điển KHCN Đức Anh Việt
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

chất

 
Từ điển KHCN Đức Anh Việt

lực phát động

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

động lực

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

nguyên lý chính

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

chất có tác dụng chữa bệnh

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

gây bệnh

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

Anh

agens

agent

 
Từ điển KHCN Đức Anh Việt
Từ điển Polymer Anh-Đức

Đức

agens

Agens

 
Metzler Lexikon Philosophie
Từ điển KHCN Đức Anh Việt
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương
Từ điển Polymer Anh-Đức

Agenz

 
Từ điển Polymer Anh-Đức

Wirkstoff

 
Từ điển Polymer Anh-Đức
Từ điển Polymer Anh-Đức

agent

Agens, Agenz (pl Agentien), Wirkstoff

Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

Agens /[ a:gens], das u. (Sprachw. selten:) der; -, Agenzien u. (Sprachw.:) -, (Med. auch:) Agenda/

(PI Agenzien) (bildungsspr ) lực phát động; động lực;

Agens /[ a:gens], das u. (Sprachw. selten:) der; -, Agenzien u. (Sprachw.:) -, (Med. auch:) Agenda/

(PI Agenzien) (Philos ) nguyên lý chính;

Agens /[ a:gens], das u. (Sprachw. selten:) der; -, Agenzien u. (Sprachw.:) -, (Med. auch:) Agenda/

(PL Agenzien, auch: Agenda) (Med ) chất có tác dụng chữa bệnh;

Agens /[ a:gens], das u. (Sprachw. selten:) der; -, Agenzien u. (Sprachw.:) -, (Med. auch:) Agenda/

(PL Agenzien, auch: Agenda) (Med ) tác nhân; gây bệnh;

Từ điển KHCN Đức Anh Việt

Agens /nt/HOÁ/

[EN] agent

[VI] chất, tác nhân

Metzler Lexikon Philosophie

Agens

(lat. agere: machen), ontologischer Begriff für das Wirkende, Tätige als Prinzip. Der Terminus stammt der Sache nach aus der aristotelischen Ursachenlehre. Aristoteles hatte in seiner Metaphysik (VII.7) dargelegt, dass die Form als Wirkendes der an sich unbestimmten Materie erst Bestimmtheit und Grenze verleiht. Dieser Gedanke wird in der Hochscholastik vor allem von Thomas von Aquin und Duns Scotus aufgenommen und führt zu einem inflationären Gebrauch des A.-Begriffs. Wenn Scotus (De rerum principum, q. 8, 17) als A. triplex Gott, Natur und Mensch bezeichnet, so erweitert er damit das aristotelische Dictum, dass alles Geformte entweder durch Natur (physis) oder durch Kunst (techne) gewirkt sei. Schon bei Thomas liegt eine hochdifferenzierte Verwendung des Begriffs (etwa im externen und extrinsischen A., im künstlichen und naturalen, körperlichen und unkörperlichen, im mittelbaren, unmittelbaren und der Ursache nach weiter entfernten A.) vor; insgesamt finden sich bei Thomas allein 45 Distinktionen. Bei Duns Scotus wird A. necessarum von A. liberum, A. naturale von A. supernaturale, A. univocum (Gott) und A. aequivocum unterschieden.

MFM