TỰ ĐIỂN TỔNG HỢP
  • Tra từ
  • Các Từ điển khác
    Từ điển Hán Việt Trích Dấn Từ điển Hán Việt Thiều Chửu
    Từ điển Chữ Nôm Trích Dấn
    Đại Nam Quấc Âm Tự Vị Từ điển Hội Khai Trí Tiến Đức
    Phật Quang Đại Từ điển
  • Hướng dẫn
    Hướng dẫn
    Về Từ điển tổng hợp
  • Tài khoản
    Đăng nhập Đăng xuất Đăng ký
  • Quản lý
    Cấu hình tự điển Bảng thuật ngữ Nhập bảng thuật ngữ Xuất bảng thuật ngữ
ANY>>ANY

Việt

sinn

giác quan

 
Từ điển triết học Kant
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

hung ác

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

hung bạo

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

hung tàn

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

tàn bạo

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

tàn nhẫn

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

-e

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

tình cảm

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

cảm giác

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

pl các giác quan

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

ngũ quan

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

tri giác

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

lí trí

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

trí năng

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

lí tính

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

trí tuệ

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

tri khôn

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

trí lực

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

trí não

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

trí óc

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

đầu óc

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

sự vô lý

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

sự phi lý

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

sự vô nghĩa

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

hành động ngu xuẩn

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

hành động ngu ngóc

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

hành động khinh suất

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

Anh

sinn

sense

 
Thuật ngữ kỹ thuật ô tô Đức-Anh
Từ điển triết học Kant

significance

 
Thuật ngữ kỹ thuật ô tô Đức-Anh

Đức

sinn

Sinn

 
Metzler Lexikon Philosophie
Thuật ngữ kỹ thuật ô tô Đức-Anh
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế
Từ điển triết học Kant
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương
Truyện Những giấc mơ của Einstein (Đức-Việt)

Was hat es denn auch für einen Sinn, die Gegenwart fortzusetzen, wenn man die Zukunft gesehen hat?

Nếu biết trước tương lai thì tiếp tục hiện tại còn có gì ý nghĩa?

Chuyên ngành CN Sinh Học (nnt)

Begründen Sie, warum Viren keine Lebewesen im eigentlichen Sinn sind.

Giải thích tại sao virus không là sinh vật theo nghĩa thực.

Chuyên ngành chất dẻo (nnt)

Angaben von physikalischen Eigenschaften ohne Einheit machen somit keinen Sinn.

Thông tin về các tính chất vật lý mà không có đơn vị kèm theo sẽ vô nghĩa.

Zum Vergleich solcher Körper macht es Sinn, für diese Körper die Masse pro Volumeneinheit anzugeben.

Để so sánh các vật thể như thế, ta cần biết khối lượng mỗi đơn vị thể tích của chúng.

Dies macht, wegen der großen Materialdurchsätze und den hohen Anforderungen an die Qualität, durchaus Sinn (Bild 2).

Việc này có ý nghĩa hiển nhiên vì thông lượng nguyên liệu lớn và yêu cầu cao về chất lượng (Hình 2).

Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

die fünf Sinne

năm giác quan

der sechste/ein sechster Sinn

giác quan thứ

Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

sich (D) etw. aus dem Sinn schlagen

từ bô ý định gì; ý-m

etw. aus dem Sinn réden [bringen]

khuyên can, can ngăn, khuyên ngăn;

etw. im Sinn háben

định làm gì; ~

anderen Sinn es werden

thay đổi ý kiến;

Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

Sinn /[zin], der; -[e]s, -e/

(meist PL) giác quan;

die fünf Sinne : năm giác quan der sechste/ein sechster Sinn : giác quan thứ

Sinn /.lo.sig.keit, die; -, -en/

(o Pl ) sự vô lý; sự phi lý; sự vô nghĩa;

Sinn /.lo.sig.keit, die; -, -en/

hành động ngu xuẩn; hành động ngu ngóc; hành động khinh suất;

Từ điển triết học Kant

Giác quan [Đức: Sinn; Anh: sense]

Xem thêm: Xúc động (sự), Tưởng tượng (trí), Cảm năng,

Trong bản A quyển PPTTTT, Kant chia cảm năng thành giác quan và trí tưởng tượng. Giác quan là “quan năng của trực quan có sự hiện diện của một đối tượng”; trí tưởng tượng cũng là quan năng của trực quan nhưng không có sự hiện diện của đối tượng đó (A §15). Ông còn phân biệt giữa giác quan bên trong và giác quan bên ngoài. Giác quan bên ngoài chỉ sự kích động của cơ thể con người bởi những sự vật vật chất, còn giác quan bên trong chỉ sự kích động của cơ thể bởi chính tâm thức (Gemüt). Các giác quan bên ngoài tương ứng với năm giác quan được nói tới trong §§17-20, và được chia thành ba giác quan “khách quan” như xúc giác, thị giác và thính giác, và hai giác quan “chủ quan” là khứu giác và vị giác. Giác quan bên trong, đến lượt mình, tương ứng với “ý thức về những gì con người kinh nghiệm, trong chừng mực chúng bị kích động bởi chính trò chơi tư tưởng của con người” (A §24). Trong PPTTTT, giác quan bên trong có tầm quan trọng hơn nhiều, biểu thị sự xác định việc ta tồn tại trong thời gian.

Mai Sơn dịch

Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

sinn /m -(e)s/

tính] hung ác, hung bạo, hung tàn, tàn bạo, tàn nhẫn; sinn

Sinn /m -(e)s,/

1. tình cảm, cảm giác; 2. pl các giác quan, ngũ quan; 3. tri giác, lí trí, trí năng, lí tính, trí tuệ, tri khôn, trí lực, trí não, trí óc, đầu óc; sich (D) etw. aus dem Sinn schlagen từ bô ý định gì; ý-m etw. aus dem Sinn réden [bringen] khuyên can, can ngăn, khuyên ngăn; etw. im Sinn háben định làm gì; Sinn für etw. (A) haben am hiểu; anderen Sinn es werden thay đổi ý kiến;

Thuật ngữ kỹ thuật ô tô Đức-Anh

Sinn

sense

Sinn

significance

Metzler Lexikon Philosophie

Sinn

(1) Fähigkeit durch Sinnesorgane Reize aufzunehmen, die durch entsprechende Empfindungen beantwortet werden. Wahrnehmung.

(2) Die Frage nach dem S. eines Geschehens zielt zumeist auf die Angabe eines Zweckes, des Worumwillen als Ziel einer Handlung. Dabei ist die Fragestellung und ihre »sinnvolle« Beantwortung abhängig von Voraussetzungen und einem jeweils umgreifenderen Sinnhorizont. So kann z.B. die Frage nach dem S. der Ausübung eines bestimmten Berufes je nachdem durch den materiellen Gewinn, der wiederum andere Handlungsspielräume eröffnet, oder durch eine innere Befriedigung, die für den einzelnen in dieser Tätigkeit liegt, beantwortet werden. In diesem Kontext gelten bestimmte Mittel als sinnvoll, wenn sie dem Erreichen des Zieles dienen. Dabei lässt jede Antwort wiederum eine erneute Sinnfrage zu, was schließlich in der übergreifenden Frage nach dem »S. des Lebens«, dem »S. des Ganzen« seinen Abschluss findet. Damit zielt sie auf die klassische Frage nach dem »höchsten Gut« im aristotelischen Verständnis, als dasjenige um dessentwillen alles andere und das selbst nur um seinetwillen erstrebt wird. Ein unterschiedliches Sinnverständnis ergibt sich daraus, ob ein objektiver (d.h. vom Menschen unabhängiger) S. angenommen wird, der durch die Natur oder Gott vorgegeben ist, oder ob der Mensch selbst den S. seines Seins setzt. Letzteres wird in der Existenzphilosophie besonders herausgestellt. Die Verneinung eines transzendenten S. ergibt sich für Sartre aus der atheistischen Haltung und der Ablehnung eines vorgängigen Wesensbegriffs des Menschen. Der Mensch ist nur das, was er in der Folge seiner Handlungen aus sich machen wird. Camus sieht die objektive Sinnfrage an der Kluft zwischen dem Menschen, der fragt, und der Welt, die vernunftwidrig schweigt, scheitern. Um seiner eigenen Identität willen, muss der Mensch aber an seinem Sinnstreben festhalten. Indem er auf einen jenseitigen S. verzichtet, macht er das Leben zu einer menschlichen Angelegenheit, die unter Menschen geregelt werden muss und der Solidarität und dem Gedanken des Maßes verpflichtet ist. – Im sozialethischen Kontext meint die »Sinnforderung«, dass die gesellschaftlichen Lebens- und Handlungsbedingungen des Menschen so beschaffen sein sollen, dass die Erfüllung seiner grundlegenden Bedürfnisse, sein Streben nach Glück und Entfaltung seiner Person verwirklichbar sind. Die Umsetzbarkeit des eigenen Lebensentwurfes im Rahmen der sozio-kulturellen Gegebenheiten stellt ein wesentliches Moment für ein als sinnvoll empfundenes Leben dar. Andererseits kann die Erfahrung des Scheiterns und der Sinnentleerung dazu Anlass geben, bisherige Ziele im Hinblick auf neue Wertsetzungen zu überdenken.

(3) Die Sinnfrage kann analog auch an die Natur herangetragen werden. Vorausgesetzt ist dann, dass man die Natur selbst oder einen Schöpfer als bewusst Zwecke setzendes Wesen annimmt. In der modernen Naturwissenschaft spielt eine solche teleologische Betrachtungsweise keine Rolle mehr, hier kann S. als Beschreibungsgröße fungieren, die die Funktion eines Teiles im Hinblick auf das vorausgesetzte Ganze bestimmt, so kann z.B. eine bestimmte Organausstattung sinnvoll für das Überleben einer Art im Hinblick auf eine bestimmte Umwelt sein. – Wiederum analog stellt sich die Frage nach dem S. der Geschichte. Im Unterschied zum reinen Naturgeschehen prägt hier der Mensch als handelndes Subjekt und bewusst Ziele setzend den Ablauf der Geschichte. Welchen S. man im Geschichtsverlauf sehen kann, hängt aber wiederum von Voraussetzungen ab: ob die Geschichte gesehen wird als ein organisches Geschehen auf die Entfaltung der Humanität hin (Herder), als das Zu-sich-selbst- Kommen des Geistes im Verlaufe dessen sich die List der Vernunft nur des Menschen bedient, um ihre höheren Zwecke zu verwirklichen (Hegel), als durch die gesellschaftlichen Antagonismen vorangetriebener dialektischer Prozess (Marx), oder gar als eine »Sinngebung des Sinnlosen« (Th. Lessing).

(4) Im hermeneutischen Zusammenhang meint S. die verstehbare Bedeutung eines Textes, Kunstwerkes, einer Mitteilung oder Handlung, allgemein eines Kulturphänomens. Dabei ist die Rekonstruktion des S.es davon abhängig, dass der Interpret die verwendeten Bedeutungsträger (Zeichen, Symbole) kennt und den Kontext, in dem sie stehen. Das Sinnverständnis ist erreicht, wenn der Empfänger die Gegenstände, Erlebnisqualitäten, Handlungen mit der Aussage verbindet, die der Mitteilende intendiert hat. Die Interpretation komplexer Sinngebilde ist allerdings nie rein rekonstruktiv, sondern selbst sinnstiftend, da es sich dabei immer um die Übersetzung von einem Kontext in einen anderen handelt. Die Übertragung von einer Sprache in eine andere, von einem historischen Kontext, einer Kultur, einer subjektiven Lebenssituation in eine andere schafft jeweils neuen S., da dieser immer nur aufgrund bestimmter Voraussetzungen und innerhalb eines Kontextes konstituierbar ist. Hermeneutik, Verstehen.

(5) In spezifischer Weise hat Frege Bedeutung und S. unterschieden. Die Bedeutung eines Zeichens ist der bezeichnete Gegenstand, der S. dagegen die Weise, wie dieser gegeben ist. Freges bekanntes Beispiel: »Morgenstern« und »Abendstern« haben die gleiche Bedeutung (der Planet Venus), aber nicht den gleichen S. Die beiden Begriffe werden allerdings in der Sprachphilosophie nicht einheitlich verwendet. – S. im Rahmen der analytischen Philosophie Bedeutung, Intension/Extension, Sinnkriterium.

FPB

LIT:

  • G. Frege: ber Sinn und Bedeutung. In: Funktion, Begriff, Bedeutung. Gttingen 1980
  • R. Lauth: Die Frage nach dem Sinn des Daseins. Mnchen 1953
  • Th. Lessing: Geschichte als Sinngebung des Sinnlosen. Mnchen 1919, Neuausgabe Mnchen 1983
  • M. Schramm: Natur ohne Sinn? Das Ende des teleologischen Weltbildes. Graz u. a. 1985
  • K. Spinner (Hg.): Zeichen, Text, Sinn. Gttingen 1977
  • R. Wisser (Hg.): Sinn und Sein. Tbingen 1960.