TỰ ĐIỂN TỔNG HỢP
  • Tra từ
  • Các Từ điển khác
    Từ điển Hán Việt Trích Dấn Từ điển Hán Việt Thiều Chửu
    Từ điển Chữ Nôm Trích Dấn
    Đại Nam Quấc Âm Tự Vị Từ điển Hội Khai Trí Tiến Đức
    Phật Quang Đại Từ điển
  • Hướng dẫn
    Hướng dẫn
    Về Từ điển tổng hợp
  • Tài khoản
    Đăng nhập Đăng xuất Đăng ký
  • Quản lý
    Cấu hình tự điển Bảng thuật ngữ Nhập bảng thuật ngữ Xuất bảng thuật ngữ
ANY>>ANY

Việt

einbildung

hình dung

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

tưỏng tượng

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

tự kiồu

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

tự cao

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

tự phụ

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

vênh váo

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

kiêu căng

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

ngạo mạn.

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

hình ảnh tưởng tượng

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

sự tưởng tượng

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

sự hiểu lầm

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

sự nghĩ sai

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

lòng tự kiêu

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

tính tự cao tự đại

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

tính kiêu căng

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

ngạo mạn

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

Đức

einbildung

Einbildung

 
Metzler Lexikon Philosophie
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

Einbildung /die; -, -en/

(o Pl ) hình ảnh tưởng tượng; sự tưởng tượng;

Einbildung /die; -, -en/

sự hiểu lầm; sự nghĩ sai;

Einbildung /die; -, -en/

(o Pl ) lòng tự kiêu; tính tự cao tự đại; tính kiêu căng; ngạo mạn (Dünkel, Hochmut, Überheblichkeit);

Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

Einbildung /f =, -en/

1. [sự] hình dung, tưỏng tượng; 2. [sự, tính, lòng] tự kiồu, tự cao, tự phụ, vênh váo, kiêu căng, ngạo mạn.

Metzler Lexikon Philosophie

Einbildung

als Erkenntnisvermögen auch Einbildungskraft, leitet sich der Sache nach von griech. phantasia ab. Der Terminus nimmt seit Aristoteles (De anima 427 a ff.) bis in die neuzeitliche Erkenntnistheorie eine Zwischenstellung zwischen Wahrnehmung und Denken ein, so dass durch die E. in Abwesenheit des eingebildeten Gegenstandes dieser noch vorbegrifflich vorgestellt wird. Für Aristoteles ist der Gedanke bedeutsam, dass der Mensch, anders als die meisten Tiere, die E. in seiner »Gewalt« hat, weswegen hier schon (und nicht erst wie bei Platon im begrifflichen Urteil) durch fehlerhafte Verknüpfung die wahren und falschen Urteile entstünden. Für Kant ist der Terminus zentral, weil die E. als Vermittlungsinstanz zwischen Sinn und reinem Verstand fungiert und somit eine Bedingung für die Synthesis der Apperzeption zu einem einzigen Bewusstseinsinhalt darstellt.

MFM

LIT:

  • E: Husserl: Phantasie, Bildbewutsein, Erinnerung. Hua Bd. XXIII. Den Haag 1980
  • J. Mainzer: Die Lehre von der Einbildungskraft in Humes und Kants theoretischer Philosophie. Diss. Heidelberg 1881.