TỰ ĐIỂN TỔNG HỢP
  • Tra từ
  • Các Từ điển khác
    Từ điển Hán Việt Trích Dấn Từ điển Hán Việt Thiều Chửu
    Từ điển Chữ Nôm Trích Dấn
    Đại Nam Quấc Âm Tự Vị Từ điển Hội Khai Trí Tiến Đức
    Phật Quang Đại Từ điển
  • Hướng dẫn
    Hướng dẫn
    Về Từ điển tổng hợp
  • Tài khoản
    Đăng nhập Đăng xuất Đăng ký
  • Quản lý
    Cấu hình tự điển Bảng thuật ngữ Nhập bảng thuật ngữ Xuất bảng thuật ngữ
ANY>>ANY

Việt

habitus

hình dáng

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

thể tạng

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

thể chất

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

tạng

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

dạng quen

 
Từ điển KHCN Đức Anh Việt

diện mạo

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

dung mạo

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

vẻ ngoài

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

bề ngoài

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

ngoại hình

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

cách cư xủ

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

lôi xủ thế

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

tố bẩm

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

tô chất

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

tô tính.

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

cách cư xử

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

tác phong

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

phong cách

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

tư thế

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

điệu bộ

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

dáng dấp

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

tố chất

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

dạng thường

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

Anh

habitus

habit

 
Từ điển KHCN Đức Anh Việt

Đức

habitus

Habitus

 
Metzler Lexikon Philosophie
Từ điển KHCN Đức Anh Việt
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

Habitus /['ha(:)bitus], der; -/

cách cư xử; tác phong; phong cách; tư thế; điệu bộ; dáng dấp;

Habitus /['ha(:)bitus], der; -/

(Biol ) thể tạng; thể chất; tạng; tố chất;

Habitus /['ha(:)bitus], der; -/

hình dáng; dạng thường (của tinh thể);

Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

Habitus /m =/

1. diện mạo, dung mạo, vẻ ngoài, hình dáng, bề ngoài, ngoại hình, cách cư xủ, lôi xủ thế; 2. (y) thể tạng, thể chất, tạng, tố bẩm, tô chất, tô tính.

Từ điển KHCN Đức Anh Việt

Habitus /m/L_KIM/

[EN] habit

[VI] dạng quen (tinh thể)

Metzler Lexikon Philosophie

Habitus

aristotelisch-scholastisch: erworbene Verhaltensdisposition bzw. Gewohnheit, die ein bestimmtes Verhalten leicht und mit Genuss vollziehen lässt und somit zur »zweiten Natur« des Menschen wird. Ein H. wird erworben durch mehrfache Setzung des entsprechenden Verhaltens und kann langfristig durch konträres Verhalten geschwächt werden. Im Gegensatz zu Affekten und Fähigkeiten sind H. – da vom Träger beeinflussbar – Gegenstände moralischer Beurteilung: Tugenden und Laster sind H. Der tugendhafte Mensch vollzieht moralisch richtige Handlungen mit Leichtigkeit und Freude.

WL

Bourdieu prägt den Begriff des H. in Verbindung mit den Begriffen Lebensstil und Struktur als Schlüsselbegriff seiner Kulturtheorie. Unter H. versteht er einen Zusammenhang von Dispositionen, die dem sozialen Handeln eine einheitliche Struktur geben. In den verschiedenen sozialen und kulturellen Strukturen reproduzieren sich nach Bourdieu ökonomische Verhältnisse. Die für einen spezifischen Typus von Umgebung konstitutiven Strukturen (etwa die eine Klasse charakterisierenden materiellen Existenzbedingungen) erzeugen H.formen, d.h. Systeme dauerhafter Dispositionen (S. 164 f.). Das kulturelle Handeln betrachtet Bourdieu als das historische Produkt und den Ausdruck bestimmter Lebensstile, die jeweils einem bestimmten sozialen und ökonomischen Status entsprechen. Der H. bildet nun diejenige subjektive Struktur, in der die objektiven sozialen und ökonomischen Verhältnisse sich gleichsam verfestigen und so das individuelle Handeln prägen. Die Individuen tragen ihre gegenwärtige wie vergangene Position innerhalb der Sozialstruktur überall und allezeit in Gestalt der H.formen mit sich herum, die erst die soziale Person mit allen ihren Dispositionen ergeben (S. 181). Als Instrument der sozial- und kulturwissenschaftlichen Analyse versteht Bourdieu den H., in Anlehnung an Saussures Strukturbegriff, als eine gegenüber dem individuellen Verhalten objektive, selbständige Struktur von Handlungsweisen und kulturellen Praktiken, durch welche die interpersonalen Beziehungen vermittelt sind.

JH

LIT:

  • Aristoteles: Eth. Nic. II 4
  • P. Bourdieu: Entwurf einer Theorie der Praxis auf der ethnologischen Grundlage der kabylischen Gesellschaft. Frankfurt 1976
  • Thomas v. A.: S.th. I/II 4954
  • O. H. Pesch, Thomas v. Aquin. Mainz 1988.