TỰ ĐIỂN TỔNG HỢP
  • Tra từ
  • Các Từ điển khác
    Từ điển Hán Việt Trích Dấn Từ điển Hán Việt Thiều Chửu
    Từ điển Chữ Nôm Trích Dấn
    Đại Nam Quấc Âm Tự Vị Từ điển Hội Khai Trí Tiến Đức
    Phật Quang Đại Từ điển
  • Hướng dẫn
    Hướng dẫn
    Về Từ điển tổng hợp
  • Tài khoản
    Đăng nhập Đăng xuất Đăng ký
  • Quản lý
    Cấu hình tự điển Bảng thuật ngữ Nhập bảng thuật ngữ Xuất bảng thuật ngữ
ANY>>ANY

Việt

harmonie

sự hài hòa

 
Từ điển KHCN Đức Anh Việt
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

hòa âm

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

sự hòa âm

 
Từ điển KHCN Đức Anh Việt

hòa thanh

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

nhịp nhàng

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

đều nhịp

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

du dương

 
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

sự cân đối

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

sự hòa hợp

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

sự hòa thuận

 
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

Anh

harmonie

harmony

 
Từ điển KHCN Đức Anh Việt
Từ điển IATE Đức-Anh-Pháp (I-A Terminology for Europe)

Đức

harmonie

Harmonie

 
Metzler Lexikon Philosophie
Từ điển KHCN Đức Anh Việt
Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế
Từ điển IATE Đức-Anh-Pháp (I-A Terminology for Europe)
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

Pháp

harmonie

harmonie

 
Từ điển IATE Đức-Anh-Pháp (I-A Terminology for Europe)
Từ điển Đức Việt - Nguyễn Thu Hương

Harmonie /[harmo'ni:], die; -, -n/

(Musik) hòa âm;

Harmonie /[harmo'ni:], die; -, -n/

(Musik) sự hài hòa; sự cân đối;

Harmonie /[harmo'ni:], die; -, -n/

sự hòa hợp; sự hòa thuận (Einklang, Einfracht);

Từ điển IATE Đức-Anh-Pháp (I-A Terminology for Europe)

Harmonie /INDUSTRY-CHEM,ENG-ELECTRICAL/

[DE] Harmonie

[EN] harmony

[FR] harmonie

Harmonie /TECH/

[DE] Harmonie

[EN] harmony

[FR] harmonie

Tự điển Đức việt Nguyễn Văn Tuế

Harmonie /ỉ =, -níen/

ỉ =, -níen sự] hòa âm, hòa thanh, nhịp nhàng, đều nhịp, du dương; [sự] hòa hợp, thuận hòa, hài hòa.

Từ điển KHCN Đức Anh Việt

Harmonie /f/ÂM/

[EN] harmony

[VI] sự hòa âm, sự hài hòa

Metzler Lexikon Philosophie

Harmonie

seit ihrer ersten theoretischen Fundierung bei Platon mit einem Bedeutungsfeld von Schönheit, Wahrheit und Ordnung assoziiert, das in den Schriften Politeia und Nomoi (793b–804b; 811c–817e) zur Begründung des Staates dient. Im Timaios (35a–36d) erhält H. eine kosmologische Einbettung: aufgrund der Verbindung von Geometrie, Astronomie, Mathematik und Musik durch Zahlenproportionen erscheint sie als Weltdeutungsprinzip und Erziehungsziel. Der Ableitung von H. aus nicht wahrnehmbaren Zahlenverhältnissen steht seit Aristoteles (Eth. Nic. 1098a11) ein empirisches Prinzip gegenüber, das H. an eine ausgeglichene Mischung von Kunstübung, -betrachtung und Philosophie bindet. Im Zeichen des ma. ordo-Begriffs dominiert jedoch bis ins 14. Jh. die platonische Variante als Modell eines geschlossenen Weltbildes. Leibniz’ prästabilierte H. ist ein Reflex dieser Einheitsidee, die im späten 18. Jh. von Winckelmann im Rückgriff auf die griech. Antike nochmals zu retten versucht wird. Seitdem hat H. keinen eigenen philosophischen Status mehr; dagegen ist sie als zivilisationskritisches Gegenmodell zu den Entfremdungserfahrungen der Moderne, etwa bei Sedlmayr, und in ganzheitlichen Lebensentwürfen wie der Anthroposophie sowie aktuell in der Rezeption fernöstlicher Spiritualität nach wie vor präsent.

CA

LIT:

  • C. Albert: Harmonie. In: sthetische Grundbegriffe. Bd. 3. Stuttgart/Weimar 2001. S. 125
  • J.-E. Berend: Nada Brahma. Die Welt ist Klang. Reinbek 1993
  • J. Handschin: Die Sphrenharmonie in der Geistesgeschichte. In: H. Oesch (Hg.): Gedenkschrift J. H. Stuttgart 1929/1957
  • H. Krings: Ordo. Philosophisch-historische Grundlegung einer abendlndischen Idee. Halle 1941
  • E. A. Lippman: Musical Thought in ancient Greece. New York 1964
  • J. Lohmann: Musik und Logos. Stuttgart 1970
  • H. Pfrogner: Zeitwende der Musik. Mnchen/Wien 1986
  • H. Sedlmayr: Verlust der Mitte. Salzburg 1956.